ปุคบะญิงชายฝูงใดเกิดปีนี้จุธาตุพระเกตุแก้วจุฬามาณี แล้วเอาต๋นหนีไปสู่ต้นหมากต๋าเสืออันมีผีเสื้อเฝ้ารักษาอยู่ จิ่งได้เจี๋ยรจ๋ากั๋นไปมาว่า ดูราผีเสื้อกูนี้จักอยู่กับมึงบ่ได้เยียวว่ากลั๋วเปียธิภัยยะบังเกิดแก่ตั๋วกูจิ่งจังขอลามึงไปก่อนเต๊อะกูจักไปเอากำเนิดแห่งฝูงคนก่อนจะและป๋างเมื่อปายลูนมาหลอนว่าภัยยะเปียธิมาบังเกิดสันใด กูจักหาเอายังเครื่องปู๋จามาหื้อแก่มึงจ๊ะและ กันว่าจ๋าสั่งลาแล้วก็ได้มาเอาปฎิสนธิ์ในคัพภะแม่แห่งต๋น จิ่งได้เกิดมาเป๋นคนญิงจายตังหลายนี้แลฯ

หื้อได้ไหว้พระเกตุแก้วจุฬามณีว่า

" ตาวติงเส ปุเรรัมเม เกสา จุฬาสรีรปัพพโต สัพพเทวานังตัง สิรสาธาตุมุตตมัง อหัง วันทมิ ทุรโตฯ "

ธรรมจาตาคือ ธรรมกสราชหื้อสร้างเป็นทานฯ ยอดทานหื้อสร้างธรรมมาสน์เป็นตาน ก็จัดวุฒิจำเริญดีแลฯ

          ผู้เกิดปีเส็ด ธาตุน้ำสิริตกอยู่เข่าขวาของพรหม พุธเป็นปากเป็นคนพูดจาซื่อสัตย์มีอย่างใดก็ว่าอย่างนั้นรักศีลรักธรรม ทำคุณคนไม่ขึ้นเหมือนปิดทองหลังพระ

          ศุกร์เป็นใจเป็นคนมีจิตใจเข้มแข็ง สุขุมรอบคอบดีนัก

          จันทร์เป็นที่นั่งมักอยู่ที่ไม่ชอบไปไหนมาไหน

          พฤหัสกับเสาร์เป็นมือเป็นคนมีฝีมือดีเรียนอันใดในเชิงช่างมักได้ดิบได้ดีกว่าผู้อื่นแต่มักเกีบจคร้าน

          อาทิตย์กับอังคารเป็นเท้าเป็นผู้ที่มีวาสนาดี ย้ายไปอยู่ที่ไหนก็มีคนรักชอบพอได้ร่วมกับเจ้ากุสราช   เมื่อยามเด็กเล็กได้ลำบากด้วยเปียธิโตขึ้นจักตั้งหลักฐานด้วยปัญญาตนเองมีอายุยืนปานกลางฯ