เทศบาลเมืองลำพูน ได้จัดตั้งขึ้นโดยพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งเทศบาลเมืองลำพูน พ.ศ. 2479 โดยใช้อาคารหลังแรกที่สถานีดับเพลิงเป็นลักษณะอาคารไม้ชั้นเดียวใต้ถุนสูง มีสภาพอาคารเหมือนบ้านเรือนที่อยู่อาศัยทั่วๆไปในสมัยนั้น ต่อมาย้ายไปอยู่ที่สำนักงานเทศบาล คุ้มเจ้าพงษ์ธาดา ถ.อินทยงยศ หลังจากนั้นได้ย้ายไปที่สำนักงานเทศบาลที่บ้านของคุณชัย อรุณเวทย์ เป็นลักษณะตึก 2 ชั้น 1 ห้อง ตั้งอยู่ถนนท่านาง

เทศบาลเมืองลำพุน มีผู้ดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรีเมืองลำพูนคนแรก คือ ขุนสรรสารธน ในปี พ.ศ. 2480

เทศบาลเมืองลำพุน มีผู้ดำรงตำแหน่งปลัดเทศบาลเมืองลำพูนคนแรก คือ ขุนเจริญจรรยา ในปี พ.ศ. 2481

ในปีพ.ศ. 2500 หลังการก่อสร้างอาคาร 2 ชั้น ให้เป็นที่ตั้งของตนเองแล้วเสร็จ จึงได้ย้ายที่ทำการสำนักงานเทศบาลเมืองลำพูนมาอยู่ที่ ถนนเทศบาล 1 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน และต่อมาได้มีการก่อสร้างต่อเติมและปรับปรุงอาคารสถานที่เพิ่มในบางส่วนได้ใช้อาคารหลังนี้เรื่อยมาจวบจนปัจจุบันนี้

ลำพูนเป็นจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือตอนบน นับเป็นอีกจังหวัดหนึ่งที่มีประวัติศาสตร์เก่าแก่ ยาวนาน เคยเป็นที่ตั้งของนครหริภุญชัยในสมัยพระนางจามเทวี เดิมชื่อเมืองหริภุญไชย เป็นเมืองโบราณ มีอายุประมาณ 1,343 ปี ตามพงศาวดารโยนกเล่าสืบต่อกันถึงการสร้างเมืองหริภุญไชย โดยฤาษีวาสุเทพเป็นผู้เกณฑ์พวกเม็งคบุตรหรือชนเชื้อชาติมอญมาสร้างเมืองนี้ขึ้น ในพื้นที่ระหว่างแม่น้ำสองสายคือแม่น้ำกวงและแม่น้ำปิง เมื่อมาสร้างเสร็จได้ส่งทูตไปเชิญราชธิดากษัตริย์เมืองละโว้พระนาม“จามเทวี”มาเป็นปฐมกษัตริย์ปกครองเมืองหริภุญไชย สืบราชวงศ์กษัตริย์ต่อมาหลายพระองค์ จนกระทั่งถึงสมัยพระยายีบาจึงได้เสียการปกครองให้แก่พ่อขุนเม็งรายมหาราช ผู้รวบรวมแว่นแคว้นทางเหนือเข้าเป็นอาณาจักรล้านนา

เมืองลำพูนถึงแม้ว่าจะตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรล้านนา แต่ก็ได้เป็นผู้ถ่ายทอดมรดกทางศิลปและวัฒนธรรมให้แก่ผู้ที่เข้ามาปกครองดังปรากฏหลักฐานทั่วไปในเวียงกุมกาม เชียงใหม่ และเชียงราย เมืองลำพูนจึงยังคงความสำคัญในทางศิลปะและวัฒนธรรมของอาณาจักรล้านนา จนกระทั่งสมัยสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เมืองลำพูนจึงได้เข้ามาอยู่ในราชอาณาจักรไทย มีผู้ครองนครสืบต่อกันมาจนถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ต่อมาภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 เมื่อเจ้าผู้ครองนครองค์สุดท้ายคือพลตรีเจ้าจักรคำ ขจรศักดิ์ ถึงแก่พิราลัย เมืองลำพูนจึงเปลี่ยนเป็นจังหวัด มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นผู้ปกครอง สืบมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน จังหวัดลำพูนมีชื่อเสียงนอกจากเป็นเมืองประวัติศาสตร์แล้ว ยังเป็นแหล่งเพาะปลูกลำไย พระเครื่อง โบราณสถานที่สำคัญ และผ้าทอฝีมือดี

จังหวัดลำพูน ตั้งอยู่ทางภาคเหนือตอนบนของประเทศไทย ซึ่งเป็นกลุ่มพื้นที่ที่มีศักยภาพที่สามารถจะพัฒนาเป็นศูนย์กลางความเจริญของภาคเหนือตอนบนและพื้นที่ของอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงหรือพี้นที่สี่เหลี่ยมเศรษฐกิจในอนาคต โดยตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้งที่ 18 องศาเหนือ และเส้นแวงที่ 99 องศาตะวันออก ห่างจากกรุงเทพมหานคร 685 กิโลเมตรโดยทางรถยนต์ และ 726 กิโลเมตรโดยทางรถไฟ เป็นจังหวัดที่มีขนาดเล็กที่สุดของภาคเหนือมีขนาดพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 4,505.08 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 2,815,675 ไร่ หรือคิดเป็นร้อยละ 4.85 ของพื้นที่ภาคเหนือตอนบน บริเวณที่กว้างที่สุดประมาณ 43 กิโลเมตร และยาวจากเหนือจดใต้ 136 กิโลเมตร